ابتدا با کمربند ایمنی بیشتر آشنا شوید:
یکی از موثرترین راه‌ها برای جلوگیری از سقوط از ارتفاع، استفاده از کمربند ایمنی است که به آن کمربند بدن یا کمربند موقعیت یاب نیز می‌گویند. کمربند ایمنی جزئی از سیستم توقف سقوط شخصی (PFAS) است. این وسیله از یک لنگرگاه، یک اتصال دهنده و یک مهار بدن تشکیل می‌شود. کمربند ایمنی در اطراف کمر بسته می‌شود و به یک بند یا طناب نجات برای اتصال به یک نقطه لنگر مطمئن متصل می‌شود. کمربند ایمنی می تواند به کارگران کمک کند تا موقعیت و ثبات خود را در حین کار در ارتفاع حفظ کنند و همچنین در صورت وقوع حادثه از سقوط آنها جلوگیری کند.
انواع استانداردهای کمربند ایمنی ارتفاع:
با این حال، همه کمربندهای ایمنی یکسان ایجاد نمی‌شوند. کمربند ایمنی انواع و استانداردهای مختلفی دارد که بسته به ماهیت و هدف کار متفاوت است. به عنوان مثال، OSHA از کارگرانی که از کمربند ایمنی برای محافظت در برابر سقوط استفاده می‌کنند می‌خواهد که از کمربندهای بدنه کلاس II یا کلاس III که استاندارد ANSI/ASSE Z359.11-2014 را رعایت می‌کنند، استفاده کنند. این استاندارد حداقل الزامات را برای طراحی، عملکرد، آزمایش و گواهینامه کمربندها و مهارها مشخص می‌کند.
کمربندهای بدنه کلاس II برای حمایت از کارگران در وضعیت نیمه نشسته و توزیع بار روی کمر و ران‌ها طراحی شده‌اند. آنها برای کاربردهایی که کارگران نیاز به خم شدن به جلو یا عقب دارند، مانند شستشوی پنجره یا نقاشی مناسب هستند. دسته‌های بدن کلاس III برای حمایت از کارگران در وضعیت عمودی و توزیع بار در سرشانه‌ها، سینه، کمر، باسن و ران‌ها طراحی شده‌اند. آنها برای کاربردهایی که کارگران باید آزادانه حرکت کنند یا به صورت معلق کار کنند، مانند داربست یا برج نوردی، مناسب هستند.
استاندارد ANSI/ASSE Z359.11-2014 همچنین حداقل استحکام شکست، ازدیاد طول، استحکام سگک، عرض تار، الگوی دوخت، برچسب‌گذاری و معیارهای بازرسی کمربندها و مهارها را تعریف می‌کند. علاوه بر این، لازم است که کمربندها و مهارها باید با سایر اجزای PFAS سازگار باشند و نباید باعث آسیب یا ناراحتی برای پوشنده شوند.
الزامات استاندارد OSHA برای کمربند ایمنی:
کمربندها و مهارها باید استانداردهای خاصی را رعایت کنند تا کیفیت، دوام و اثربخشی آنها تضمین شود. این استانداردها توسط سازمان های مختلفی مانند OSHA، موسسه استاندارد ملی آمریکا (ANSI) و سازمان بین المللی استاندارد (ISO) تنظیم شده است. برخی از الزامات کلیدی برای کمربند ایمنی و مهار عبارتند از:
- باید از موادی تولید شوند که در برابر سایش و پارگی، سایش، خوردگی، گرما و قرارگیری در معرض اشعه ماوراء بنفش مقاومت کنند.
- باید حداقل استحکام شکست 5000 پوند (22.2 کیلو نیوتن) برای هر جزء، مانند سگک، حلقه D، قلاب و گیره داشته باشند.
- باید حداکثر نیروی مهار 1800 پوند (8 کیلونیوتن) برای کارگر در صورت سقوط داشته باشند.
- باید حداقل فاصله 6 فوت (1.8 متر) زیر کارگر داشته باشند تا از تماس با زمین یا اشیاء دیگر جلوگیری شود.
- باید وسیله‌ای برای تنظیم تناسب و طول متناسب با اندازه‌ها و موقعیت‌های مختلف بدن داشته باشند.
- قبل از هر بار استفاده باید برای تست هر گونه آسیب یا نقص بررسی شوند.
انواع کمربند ایمنی بر اساس استاندارد EN 361:
کمربندهای ایمنی در انواع مختلفی برای کاربردهای متفاوتی تولید و استفاده می‌شوند. همانطور که می‌دانید، تمامی کمربندهای کار در ارتفاع باید بر اساس استانداردهای تایید شده برای این نوع از تجهیزات تولید شوند. نسبت به هدف و میزان خطر، انواع مختلفی از کمربند ایمنی برای کار در ارتفاع وجود دارد که طبق استاندارد اروپایی EN 361، کمربند ایمنی در چهار دسته قرار می‌گیرد:
- نوع 1: مهار اصلی توقف سقوط؛ این ساده‌ترین نوع مهار کمربند ایمنی است، با یک نقطه اتصال در پشت. برای مواقعی که خطر سقوط با سر یا به پهلو وجود ندارد مناسب است.
- نوع 2: مهار سقوط با تسمه موقعیت یابی؛ این نوع کمربند دارای دو نقطه اتصال است: یکی در پشت و دیگری در کمر. این به کاربر این امکان را می‌دهد که موقعیت خود را در حین کار در ارتفاع بدون به خطر انداختن ایمنی خود تنظیم کند.
- نوع 3: مهار سقوط با مهار نشستن؛ این نوع مهار دارای سه نقطه اتصال است: یکی در پشت، یکی در کمر و دیگری بین پاها. راحتی و ثبات بیشتری را برای کاربر فراهم می‌کند. به خصوص هنگام کار برای مدت طولانی یا در فضاهای محدود.
- نوع 4: مهار تمام بدن؛ این مدل کامل‌ترین نوع کمربند ایمنی ارتفاع است، با چهار یا چند نقطه اتصال: یکی در پشت، یکی در سینه، دیگری در کمر و یک یا چند نقطه بین پاها. این مدل بالاترین سطح حفاظت و پشتیبانی را برای کاربر، به ویژه هنگام کار در محیط‌های خطرناک ارائه می‌دهد.
معیارهای استاندارد EN 361 برای کمربند ایمنی:
برای اطمینان از اینکه کمربندهای ایمنی برای کار در ارتفاع قابل اعتماد و مؤثر هستند، باید الزامات خاصی را برآورده کرده و تحت آزمایش‌های دقیق قرار گیرند. استاندارد اروپایی EN 361 معیارهای زیر را برای کمربند ایمنی مشخص می‌کند:
- جنس: جنس تسمه و بند باید در برابر سایش، بریدگی، پارگی، گرما، سرما، رطوبت، مواد شیمیایی و اشعه UV مقاوم باشد.
- استحکام: هارنس و بند باید بتواند بار استاتیکی 10 کیلونیوتن (حدود 1 تن) را به مدت 3 دقیقه بدون شکستگی یا تغییر شکل تحمل کند.
- نیروی ضربه: حداکثر نیروی ضربه‌ای که در صورت سقوط به کاربر منتقل می‌شود نباید از 6 کیلو نیوتن (حدود 600 کیلوگرم) تجاوز کند.
- فاصله: حداقل فاصله عمودی بین پاهای کاربر و زمین یا یک مانع در هنگام سقوط است. باید برای جلوگیری از هرگونه تماس یا آسیب کافی باشد.
- علامت گذاری: کمربند ایمنی باید دارای یک علامت واضح و بادوام باشد که نشان دهنده نوع، اندازه، سازنده، تاریخ ساخت، شماره سریال و دستورالعمل استفاده باشد.
نکاتی برای تهیه، استفاده و نگهداری از کمربند هارنس ایمنی:
کمربندها و مهارها ابزار ضروری برای کار در ارتفاع ایمن و کارآمد هستند. با این حال، آنها به تنهایی کافی نیستند. کارگران همچنین باید از رویه ها و شیوه های مناسب پیروی کنند، مانند:
- انتخاب نوع مناسب کمربند یا تسمه ایمنی برای کار و محیط خاص.
- بررسی سازگاری و سازگاری کمربند ایمنی یا مهار با سایر تجهیزات مانند تسمه ها، طناب های نجات و نقاط لنگر.
- بستن کمربند یا تسمه ایمنی به طور صحیح و محکم، بدون بند شل یا پیچ خوردگی.
- بستن کمربند ایمنی یا مهار به یک نقطه لنگر مناسب که بتواند حداقل 5000 پوند (22.2 کیلو نیوتن) را برای هر کارگر تحمل کند.
- از لبه‌های تیز، سطوح ساینده یا قطعات متحرکی که می‌توانند به کمربند ایمنی یا مهار آسیب بزنند، خودداری کنید.
- گزارش هرگونه علائم ساییدگی یا آسیب به کمربند ایمنی یا مهار و در صورت لزوم تعویض آن.
با رعایت این استانداردها و دستورالعمل‌ها، کارگران می‌توانند خطر سقوط و صدمات را در حین کار در ارتفاع کاهش دهند. کمربند ایمنی یا مهار بدن نه تنها طبق قانون اجباری هستند، بلکه برای نجات جان انسان‌ها نیز حیاتی و کاملاً ضروری می‌باشد هستند.
