بهتر است که با لباس ضد اسید بیشتر آشنا شوید:
لباس مقاوم در برابر اسید یا لباس ضد اسید، به عنوان لباس محافظ شیمیایی نیز شناخته میشود. این لباس نوعی از تجهیزات حفاظت شخصی (PPE) است که برای محافظت از کاربران در برابر قرارگیری در معرض مواد خورنده و خطرناک شیمیایی طراحی شدهاست. لباسهای مقاوم در برابر اسید میتوانند از سوختگی پوست، تحریک، التهاب و سایر آسیبهای ناشی از تماس با اسیدها، قلیاها، حلالها، روغنها و سایر مواد شیمیایی جلوگیری یا کاهش دهند.
بررسی تاریخچه لباس ضد اسید:
لباس ضد اسید اصطلاحی است که به لباسهایی اطلاق میشود که در برابر اثرات مضر اسیدها مانند خوردگی، تغییر رنگ یا تحریک پوست مقاوم هستند. لباسهای ضد اسید برای اهداف مختلفی مانند ایمنی صنعتی، حفاظت نظامی یا آزمایش مد تولید شدهاند. تاریخچه لباسهای ضد اسید را میتوان به قرن نوزدهم ردیابی کرد.
تاریخچه لباس ضد اسید را میتوان در اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20 ردیابی کرد. زمانی که صنعتی شدن و شهرنشینی منجر به استفاده گسترده از مواد شیمیایی در صنایع مختلف مانند معدن، تولید، ساخت و ساز، کشاورزی و مراقبتهای بهداشتی شد. کارگران این بخشها اغلب با خطر نشت مواد شیمیایی، پاشش، بخارات و دود مواجه بودند که میتواند به سلامت و ایمنی بدن آنها آسیب برساند.
زمانی که برخی از محبوبترین مواد و رنگهای لباس با استفاده از مواد شیمیایی سمی تولید میشدند که خطرات جدی برای سلامتی هم برای تولیدکنندگان و هم برای پوشندگان ایجاد میکرد. در ادامه، تاریخچه لباس ضد اسید را با دقت بررسی خواهیم کرد. برای آشنایی با این تاریخچه، با ما همراه باشید!
-
اشکالات لباسهای ضد اسید اولیه!
اولین اشکال لباس های ضد اسید در تاریخچه این لباسها این بود که از مواد طبیعی مانند پشم، پنبه، چرم و لاستیک تولید میشدند. این مواد درجاتی از مقاومت در برابر برخی مواد شیمیایی داشتند، اما چندان بادوام، راحت و مؤثر نبودند. آنها میتوانند به راحتی مواد شیمیایی را جذب یا حفظ کنند و باعث تحریک یا عفونت پوست شوند. آنها همچنین میتوانستند با گذشت زمان تخریب یا خراب شوند و خواص محافظتی خود را از دست بدهند.
-
اولین مواد مصنوعی موجود در تولید این لباسها:
در اواسط قرن بیستم، مواد مصنوعی مانند نایلون، پلی استر، پلی اتیلن و پلی وینیل کلراید (PVC) توسعه یافتند و برای تولید لباسهای مقاوم در برابر اسید مورد استفاده قرار گرفتند. این مواد نسبت به مواد طبیعی مقاومت بهتری در برابر طیف وسیعتری از مواد شیمیایی داشتند. آنها همچنین سبکتر، قویتر، انعطافپذیرتر و قابل تنفستر از مواد طبیعی بودند. با این حال، آنها همچنان محدودیتهایی داشتند. آنها میتوانستند در صورت قرارگیری در معرض حرارت یا شعلههای بالا ذوب یا مشتعل شوند. همچنین ممکن است در معرض دمای پایین یا اشعه ماوراء بنفش شکننده یا ترک بخورند.
در اواخر قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم، پیشرفت در فناوری و نوآوری منجر به توسعه لباسهای پیچیدهتر و تخصصیتر مقاوم در برابر اسید شد. این لباسها دارای ویژگیهایی مانند پارچههای چند لایه، پوششها، لمینتها، غشاها، موانع و فیلترها بودند که مقاومت آنها را در برابر انواع مختلف مواد شیمیایی و شرایط محیطی افزایش میداد. آنها همچنین دارای ویژگیهایی مانند نوارهای بازتابنده، کدهای رنگ، آرم ها، برچسب ها و حسگرهایی بودند که دید، شناسایی، ارتباطات و نظارت را بهبود بخشید.
بهبود ایمنی کاربران در برابر خطرات شیمیایی:
لباسهای مقاوم در برابر اسید ایمنی و راحتی کارگران صنعتی را که در معرض خطرات شیمیایی قرار دارند از طرق مختلف بهبود بخشیده است. اول اینکه فراوانی و شدت جراحات و بیماریهای شیمیایی را در بین کارگران کاهش داده است. بر اساس مطالعهای که توسط موسسه ملی ایمنی و بهداشت شغلی (NIOSH) انجام شده است، استفاده از PPE مانند لباسهای مقاوم در برابر اسید میتواند از حدود 90 درصد آسیبهای پوستی ناشی از قرارگیری در معرض مواد شیمیایی جلوگیری یا کاهش دهد.
دوم، بهرهوری و کارایی کارگران را با اجازه دادن به آنها برای انجام وظایف خود با اطمینان و آسودگی بیشتر افزایش داده است. سوم، هزینهها و تعهدات مرتبط با حوادث و حوادث شیمیایی را با کاهش نیاز به درمان پزشکی، غرامت، دادخواهی و مقررات کاهش داده است. برای جلوگیری از ایجاد آسیبهای مختلف در هنگام کار با مواد شیمیایی خطرناک مانند اسیدها، حتماً باید از تجهیزات حفاظت شخصی (PPE) استفاده کرد.